1 World 2 Travel
Argentina
Zwarte pagina na Peron
INDEX
NOTENDOP
INTRODUCTIE
LANDSCHAP
ANDES & RIVIEREN
KLIMAAT
FAUNA
POLITIEK
ECONOMIE
GESCHIEDENIS
HISTORISCHE FIGUREN
GASTRONOMIE
TAAL & VOLK
CULTUUR & RELIGIE
COMMUNICATIE
STEDEN & SITES
SPORT
PRAKTISCHE REISTIPS
WOORDENBOEK
LINKS
ZUID-AMERIKA




VIDELA:
1976-1983
2.300 vermoord
10.000 gevangen
30.000 vermist




Geschiedenis
deel I

En toen brachten de Spanjaarden wel vee mee

deel I

Van Juan en Evita Peron tot Isabel

Eerst Peron en dan… Videla
De verkiezingen werden een peronistische vloedgolf. Peron bleef echter in Spanje en Hector J. Camora werd staatshoofd. Het terrorisme bleef echter voortduren en uiterst-rechts richtte nu de vigilantes op, die mensen ontvoerden, losgelden afdwongen of mensen vermoordden. De peronisten zelf geraakten intussen onderling verdeeld in een gematigde en een linkse vleugel.

Op 20 juni 1973 keert Juan Peron terug naar Buenos Aires. Zware rellen volgen waarbij zowat 400 mensen omkomen.
Een maand later houdt Camora het voor bekeken. Peron wint de verkiezingen van september 1973 en duidt zijn derde echtgenote, Isabel de Peron, aan als vice-president. Zij volgde hem op na diens dood op 1 juli 1974 en wordt meteen het eerste vrouwelijke staatshoofd van Latijns-Amerika.
Onder haar bewind bleef het land achteruitboeren. De terreur tussen links en rechts neemt toe. Er vallen zowat 700 slachtoffers. De inflatie bereikt 355 procent en stakingen worden dagelijkse kost. Op 24 maart 1976 grijpt luitenant-generaal Jorge Rafael Videla de macht.
Argentina zal voortaan bij decreet worden bestuurd.


Dood, gevangen of gewoon "vermist"
Videla wordt een zwarte bladzijde in de Argentijnse geschiedenis.
De terroristische activiteiten duurden voort tot Videla zelf de terreur inschakelde om tegenstrevers te liquideren. In 1977 veroordeelde de Argentijnse commissie voor de Mensenrechten hem al voor 2300 politieke moorden, 10.000 politieke aanhoudingen en 30.000 "verdwenen" personen.
Die lange lijst vermisten, of desaparecidos, leidde tot openbare protesten van de "gekkinnen van mei", de moeders en vriendinnen die op de Plaza de Mayo, het Meiplein, geregeld manifesteerden om opheldering en klaarheid te verkrijgen over de verdwijningen.
De economie bleef onder Videla en zijn junta een chaos en in maart 1981 neemt veldmaarschalk Roberto Viola de touwtjes in handen. Hij houdt het uit tot december wanneer legerstafchef generaal Leopoldo Galtieri hem wipt.

Genadeloze marsmuziek
Ook in Patagonia had de junta de bevolking in haar greep. Getuige hiervan is het kleine dorpje Rio Mayo.
Om subversieve bijeenkomsten te verhinderen, had een kolonel uit Chubut aan alle elektriciteitsmasten, op alle kruispunten, luidsprekers laten bevestigen. Hierdoor weerklonk boven weer en wind van 07.00 u tot 19.00 u doorlopend militaire marsmuziek.
Toen de junta verjaagd was, bleef dat zo. De nieuwe burgerlijke overheid durfde niet ingrijpen uit schrik om de overblijvende militairen te ontstemmen. Ruim de helft van de lokale bevolking leeft met gehoorproblemen en de vogels hebben geleerd dat stukje luchtruim te ontwijken.
Galtieri zou opnieuw aanhang krijgen onder de bevolking nadat hij onverwacht, in april 1982, de Islas Malvinas bezet, de onder Brits gezag staande Falkland Islands. De Britse premier Margaret Thatcher dient hem van antwoord en stuurt naar vloot.
Na de nederlaag werd Galtieri vervangen door generaal-majoor Reynaldo Bignone. Het einde van de junta kwam in het gezicht.


Leger gereorganiseerd en president herkiesbaar
Een onvoorstelbaar hoge nationale schuld achterlatend, alsmede een inflatie van 900 procent, stapten de militairen op. In oktober 1983 mocht de Argentijn terug naar de stembus.
De radicaal Raul Alfonsin wint. Hij "reorganiseert" het leger, vervolgt militairen wegens schendingen van de mensen-rechten, herstructureert de nationale schuld en voert fiscale hervormingen door. Tegen de inflatie is Alfonsin echter niet opgewassen.
In mei 1989 wint de peronist Carlos Saul Menem de verkiezingen. Hij voert een streng besparingsprogramma door en massale privatiseringen. In 1992 herstelt hij ook de diplomatieke betrekkingen met de Britten.
In akkoord met zijn opponent Alfonsin lukt het Menem de Grondwet te wijzigen en door het parlement te laten goedkeuren. Een president blijft voortaan geen zes, maar vier jaar aan, maar hij is nu wel herkiesbaar.
In januari 1994 begon Menem aan een tweede ambtstermijn.


Nota:
Deze tekst werd sedert 1997 nog niet geactualiseerd.


ARGENTINA
Main Page
..

ZUID-AMERIKA
Main Page


©  2001 december  copyright  vilmos  cvg   * information:   webmaster   * using this text for commercial purposes will not be allowed