Geschiedenis Egypte 9

De Hittieten kwamen uit Syrië
Uit hun legenden stamt vermoedelijk de Griekse mythologie

De Hittieten, in het Hebreeuws Hittim, bevolkten het land van Hatti, het centraal plateau van het huidige Turkse Anatolia, en delen van Syrië.

Hun oorsprong is ongekend, maar dit volk sprak wel een Indo-europese taal. Zij kwamen in Hatti toe omstreeks 1900 voor onze jaartelling en drongen hun taal en cultuur op aan de autochtonen, die een niet Indo-europese taal hanteerden. Hun eerste stad was Nesa, in de buurt van het huidige Turkse Kayseri.
Een eeuw na hun aankomst veroverden zij het volledig het Turkse Anatolia en delen van Syrië.
Omstreeks 1450 voor onze jaartelling ontstond het Nieuwe Hittietenrijk. Eén van de belangrijkste leiders was prins Suppiluliuma (1380-1346 voor onze jaartelling), die de troon inpalmde toen het rijk met indringers had af te rekenen. Hij behaalde de overwinning op de Mitanni, die uit noordelijk Mesopotamia waren binnengevallen en stootte door naar Syrië.
Het Hittietenrijk werd meteen in macht een rivaal van Babylonië, Assyrië en vooral Egypte, waar de macht van farao Amenhotep IV, beter gekend als Achnaton, fel was verzwakt. Na de dood van Suppiluliuma breidde de macht nog uit en werden de westelijke Egeïsche kusten en oostelijk Armenië ingelijfd. De Hittieten rukten ook zuidoostelijk Mesopotamia en zuidelijk Syrië binnen. In de 14de eeuw volgde dan de Slag om Kadesh tussen koning Muwatalli en Ramses II.
Ook het imperium van de Hittieten moest omstreeks 1200 voor onze jaartelling het bijltje leggen voor de zogeheten Zeevolkeren en er bleven alleen enkele stadstaten over, die nu bewoond werden door een smeltkroes, de Syro-Hittieten genaamd. Zij gebruikten hiërogliefen.
De enige geschiedkundige bronnen over de Hittieten zijn Egyptische notities, vooral uit de 19de dynastie, en enkele passages in de Bijbel. In 1906 werden de koninklijke archieven van de Hittieten zelf opgegraven in het Turkse Bogazköy. Vooral inzake militaire overwinningen zijn die herhaaldelijk in tegenspraak met de Egyptische archieven.
De gevonden teksten waren geschreven in de Hittietische taal, maar verdragen en officiële brieven zijn opgesteld in het Akkadisch, zowat de internationale officiële taal van dat ogenblik.
Een Hittietenkoning was tegelijk de militaire opperbevelhebber, hogepriester en opperrechter. De wetgeving van dit volk vertoont een forse Babylonische invloed, maar de rechtspraak bleek toegeeflijker te zijn geweest. Verminkingen en doodstraffen werden zelden uitgesproken en wraakneming werd meestal vervangen door teruggave of schadeloosstelling. Dat was bv. het geval bij diefstal. Het gestolen goed moest worden terugbezorgd en bovenop kwam een boete.
De Hittieten leefden in landbouwgemeenschappen en hoedden runderen en schapen. Zij kenden ook koper, lood, zilver en ijzer. IJzer werd door hen al bewerkt.
Hun godenwereld was uitgebreid en hun mythologie weerspiegelt de diverse vreemde invloeden en het wordt niet uitgesloten dat zij voorlopers zijn van de Griekse vertellingen en mythen. Vermoedelijk waaiden zij over tijdens de Mykeense periode.

TERUG
VERDER

EGYPTE
Main Page