Introduction to Cuba

Het andere verhaal van David en Goliath

Sigaren, rhum, suikerriet, mooie vrouwen, prachtige palmstranden: “Cuba, que linda es Cuba” (Cuba, hoe mooi is Cuba toch, zoals het populaire liedje luidt). Zo werd Cuba jarenlang omschreven. Fidel Castro Ruz bracht hierin verandering nadat hij op Oudejaarsnacht La Habana binnentrok met zijn “Moviemento de 26 Julio”, de guerrillero’s waarvan ook de legendarisch geworden Ernesto “Che” Guevara deel uitmaakte. Intellectuelen voerden de revolutie aan: Castro was advocaat en el Che een Argentijns geneesheer.

Met zijn twaalven waren ze de revolutie begonnen, maar de corruptie, de armoede en de dictatuur van Fulgencio Batista y Zaldivar - de marionet van Washington - hielpen het rebellenleger snel aangroeien. Amper drie jaar hadden de Castristen nodig om hem te verjagen en het land een spetterende nieuwe toekomst te voorspellen en beloven. Oprecht? Ja, in den beginne wel. Idealistisch ? Zeker ! Castro hield er alleen onvoldoende rekening mee dat Washington en vooral ene John Fitzgerald Kennedy nog wat reflexen overhielden uit de McCarthy-periode (de vervolging van al wie misschien communist kon zijn) en tegelijk op het internationaal schaakspel nog moesten optornen tegen een agressief sovjetblok.
Castro werd op dat ogenblik gesteund door de meerderheid van het volk en als eerste ‘democratische socialist’ op het Amerikaanse continent (toen bezaaid met dictators en revolutionairen) bekleedde hij een machtspositie.
Hij werd echter een speelbal tussen Washington, dat in zijn voortuin plots een kanon zag staan, en Moskou, dat eindelijk een steunpunt kon krijgen op datzelfde continent. Kennedy duwde Castro letterlijk in de armen van Nikita Chroestsjow.
De rakettenshow en de invasie, door huurlingen, van de Bahia de Cochino’s (Varkensbaai) waren een eerste gevolg. Het embargo en de totale verarming en uithongering van een volk het tweede. David tegen Goliath. De revolutie werd noodgedwongen een uitzichtloze dictatuur.
Zeker na het ineen storten van het sovjetblok met zijn satellieten. Weg olie uit Moskou, weg autobussen uit Hongarije, weg diepgevroren kippen uit Bulgarije. De revolutie wacht op haar einde en poogt nog haar markteconomie te corrigeren met schuchtere privé-initiatieven.
De oorspronkelijk vriendelijke en joviale Cubaan, de companero van 1960, kijkt - als een desperado - uit naar een nieuwe toekomst. Hij blijft echter lachen, moppen tappen en salsa dansen.
Die was hem beloofd, die Nieuwjaar in 60, maar enkele wereldmachten hebben er anders over beslist. Hij leerde intussen wel lezen en schrijven én afzien en Cuba is één van de zeldzame naties waar het analfabetisme vrijwel verdwenen is.
David heeft echter niet opgegeven en behaalt sedert het einde van de 20ste eeuw de eerste politieke en diplomatieke successen.

CUBA
Main Page