Geschiedenis Egypte 13

De Hellenen
Pharos als lichtpunt van Farao Alexander de Grote

Intussen had Alexander de Grote, zoon van Philippus van Macedonië, de Ioniërs van de Perzische heerschappij bevrijd en viel vervolgens Syrië en Fenicië binnen.

Nadien volgde Egypte (met Libië), waar hij zich zelfs tot farao liet uitroepen.
Hij stichtte Alexandria. Alexandria groeide op een smalle landtong tussen het Mareotismeer en de zee. Tegenover lag het eiland Pharos waar één van de wereldwonderen werd gebouwd: de vuurtoren van Sostratos van Knidos. De enige overgebleven afbeelding van dit in de 14de eeuw, door een aardbeving verwoest, monument bevindt zich op een mozaïek in het Libische dorpje Gasr Libya.
Alexander streefde een zelfde doel na als de Athener Perikles: de vereniging van Griekenland, één Groot Hellas. En van zodra hij dit bereikt had, wou hij doorstoten naar Klein-Azië en het Nabije Oosten en de Perzische rijkdommen veroveren om ruimte te scheppen voor nieuwe Griekse kolonies.
Zijn veldtocht bracht - na een nog drie jaar durende moeizame strijd in de noordelijke provincies - het hele Perzische Rijk aan zijn voeten en zijn leger van 35.000 man bracht ook Voor-India onder Griekse suprematie.
Op Indisch grondgebied, waar Alexander “de rand van de wereld” meende te zullen vinden, rebelleerden zijn troepen echter.
Alexander had zijn opvolging niet geregeld. Een voortdurende strijd onder zijn generaals was het gevolg en uiteraard de afbrokkeling van een in elf jaar veroverd imperium.
Alexander was amper 32 toen hij in 323 voor onze jaartelling ingevolge malaria stierf.
Hij had nagelaten zijn opvolging te regelen en zijn generaals verdeelden het rijk onder hen.
Antigonus deed eiste een groot deel van Klein-Azië op en stichtte een eigen rijk. Lysimachus vergaarde zijn deel en Soter (Ptolemeus I) pikte Egypte met het daartoe behorende stuk Libië in, waar hij ook een faraodynastie zou vestigen, die zou voortleven tot de amoureuze verwikkelingen van Cleopatra met haar Romeinse minnaars.

TERUG
VERDER

EGYPTE
Main Page