wetss01b

CAIRO (AL QAHIRA)
Bilkvangers in de Megapolis

Egyptisch Museum van de Oudheid
Dit museum werd gesticht door Auguste Mariette. Dit is de grot van Ali-Baba met een rijke collectie van Egyptische kunst, de zonnebark van Cheops en de schat van Tutanchamon. Ingevolge plaatsgebrek staat slechts één derde, of 120.000 vondsten, opgesteld.
Plannen worden gesmeed voor de bouw van een nieuw complex. Op het gelijkvloers prijkt de oude beeldhouwkunst en op de bovenverdieping zijn er de themacollecties.
De schatten van Tutanchamon vallen te bewonderen in de rechtervleugel. Het graf werd in 1922 ontdekt door Howard Carter. Van de 3500 voorwerpen worden er 1700 getoond.
Andere schatten op de bovenverdieping zijn die van Heteferes (moeder van Cheops), de koningsgraven van Tanis, de schoonouders van Amenhotep II, Juja en Tuja en religieuze papyrusteksten.
Een volledig herbouwd en heringericht graf van Tutanchamon kan bewonderd worden tijdens een bezoek aan “The Village of the Pharaons” , een soort Bokrijk van de farao’s, aangelegd langs de Nijloever.

Citadel van Saladin
De citadel werd gebouwd door Saladin, of Salah-el-Din Yusuf (1138 - 1193) met de stenen van enkele piramiden. Vanop het terras geniet men een overweldigend panoramisch uitzicht op de stad. Zij ligt 75 meter hoog in het oostelijke deel van de stad. De werken werden aangevat in 1171 toen Saladin Egypte onder controle had gekregen en hij tot sultan werd uitgeroepen.
Toen de Britten het land bezet hielden was de citadel tegelijk een militair kamp en een ziekenhuis.
De lager gelegen zone is toegankelijk langs Bab el Azab, één van de drie grote poorten op de westelijke heuvelflank. Hier bevonden zich de koninklijke stallen. Achter de poort prijkt de moskee van de Ottomaan Ahmet Kathkuda al Azab. Zij dateert van 1697. In de tuin bevindt zich de tombe van Mustafa Kamil (1874-1908) één van de helden uit de Egyptische nationalistische beweging.
Het noordelijke deel van de citadel onderging ging veranderingen sedert zijn constructie door Saladin. Dit was het militaire gedeelte. Hier bevinden zich de Ottomaanse moskee van Süleyman Pasha (1528), het paleis van Mohammed Ali Harim (1827), het militair en het transportmuseum.
Het kleinere zuidelijke deel werd meestal als paleis gebruikt. Hier staat de moskee van Mohammed Ali die gebouwd werd tussen 1830 en 1848. Ten zuiden bevindt zich het in 1814 opgetrokken Gawhara Paleis, het eerste paleis dat Mohammed Ali binnen de citadel liet afwerken.
Saladin, geboren in Irak, was een Kurd, die de Kruisvaarders bestreed en aldus Jeruzalem heroverde. Hij hielp ook de Egyptenaren tegen hen en werd in 1169 benoemd tot commandant van het Syrische leger in het land van de farao’s waar hij zowel de economie als het leger herstructureerde en uiteindelijk de Fatimiden verjoeg om de macht van de Abbasiden te vestigen.
In 1187 zou hij Jeruzalem bezetten en in 1192, toen de 3de Kruistocht oprukte, sloot hij een wapenbestand met Richard I, de Engelse Koning Leeuwenhart. Jeruzalem bleef hierdoor in moslimhanden. Saladin, die een grote belangstelling koesterde voor de Westerse literatuur, stierf in Damascus.

Moskee van Mohamed Ali
De rijkelijk versierde moskee ligt binnen de muren van de Citadel. De binnenplaats wordt omringd door arcaden. Tot de Osmaanse overwinning in 1517 woonden die Egyptische sultans hier. Die 90 meter diepe Jozefput voorzag de citadel van water. Van de paleizen staat alleen nog Mohamed-an-Nasir (1334) overeind.
Een bijzonderheid is de klokkentoren aan de westelijke binnenplaats. Hij werd door de Franse koning Louis Philippe geschonken als dank voor de obelisk, die nu prijkt op de Parijse Place de la Concorde.
Naast de Mohamed Ali-moskee ligt het Mohamed-Ali-Bijoupaleis. Hier prijken schilderijen, meubelen en porselein uit de tijd van de sultans.
Aan de voet van die Mukattam-heuvels ligt één der grootste islamitische begraafplaatsen op aarde. Zij is 6 kilometer lang en bevat koepels en zelfs minaretten op de tomben.

Blauwe moskee (Sjams ad-Din Aksunkur)
Zij is herkenbaar door haar cilindervormige minaret en de blauwgroene marineren gevelpanelen. Shams ad-Din Aksunkur was een hoge hoffunctionaris onder sultan Mohamed an-Nasir, tot hij in 1346 het slachtoffer werd van de politieke onrust.
Zijn moskee werd tussen 1652 en 1654 gerestaureerd door de Turkse gouverneur Ibrahim Aga Mustafizan, die haar liet versieren met de blauwe tegels. Zij vormen mooie mozaïeken met kleurige bloemmotieven. De tegels prijken in de gebedsnis en in de grafkamer van Ibrahim.

Soeks van Khan-el-Khalili
Dit is tot 21.00 u ‘s avonds de bruisende openluchtbazaar van Cairo. Hier bevinden zich duizenden winkels. De echte bazaar begint tegenover de moskee AI-Azhar bij het Midan Hussein met zijn potloodvormige minaret, die altijd van verre zichtbaar is. Een goed oriënteringspunt dus.
De wijk is 600 jaar geleden gebouwd en was toen vooral een handelscentrum voor edelstenen, zijde en kruiden. Nu is hier alles te koop van bruidskleding tot keukenpannen. Er zijn mogelijkheden genoeg om even te verpozen met een kopje chai of kahwa.
Nabij het Hussein hotel ligt Fishawi, het oudste koffiehuls van de stad. Vlak tegenover staat het nieuwste en sjiekste koffiehuis Naguib Mahfuz, genaamd naar Egyptes Nobelprijswinnaar literatuur.

Al-Azharmoskee
De moskee werd in 972 gebouwd door de Fatimiden. Zij werd opgetrokken toen generaal Jawhar residentie nam in de stad. De Fatimiden waren sjiïeten. Toen Saladin in 1171 de macht greep werd het een centrum voor de sunnietische leer. Van toen af werd ze stelselmatig verder uitgebreid en nu bevat ze alle bouwstijlen die tijdens de geschiedenis van Cairo werden aangewend.
In 1009 liet kalief Al-Hakim de eerste verbouwingen doen. De belangrijkste uitbreidingen volgden tijdens het kalifaat van Hafiz li-Din Allah (1129-1149). Hij liet de vierde arcade bouwen, alsmede een rijkelijk versierde koepel.
Tijdens de heerschappij van de Mamelukken werd de minaret eerst verplaatst en vervolgens groter herbouwd. Sultan Katbay huurde verschillende architecten in voor verdere verbouwingen. Eén van zijn opvolgers, sultan al-Ghuri liet een andere grotere minaret optrekken die met blauwe tegels werd versierd.
Ook de Ottomanen bleven de verbouwingstraditie getrouw. Amir Abd al-Rahman Kathkuda zorgde voor een nieuwe gevel en drie nieuwe minaretten waarvan er nog twee over bleven. Nog andere gebouwen werden aan het complex toegevoegd, zoals de keuken voor de armen en woonruimten voor de studenten. Al-Azhar is immers nog altijd de oudste universiteit.
Sommigen noemen deze moskee "het Vaticaan van de islam". Een sjeik is echter niet... onfeilbaar. De moskee vlakbij de Khan el-Kalili kan meestal niet worden bezocht.

Koptische wijk en synagoge
Zij bevat vele kleine kerkjes met een geheimzinnige sfeer en een donker interieur. De Koptische liturgie lijkt veel op die van de Grieks-orthodoxen en zij wordt ten dele in de Koptische taal gelezen. Vlakbij is een Koptische winkel voor de liefhebbers.
Een bezoek aan de synagoog vlakbij stelt niet veel voor. Zij is overigens niet meer in gebruik. Cairo telt nog slechts één synagoog waar erediensten worden gehouden voor de nog driehonderd aldaar levende joden.

Sabil-Kottab (Kathkuda)
Sabil-Kottab werd gebouwd in 1744. Kathkuda was de opdrachtgever, Shari al-Muizz de architect.. De zuidelijke vleugel van het gebouw heeft twee verdiepingen en de noordelijke drie. Het gebouw is mooi gedecoreerd in de stijl van de Mamelukken, die dominerend waren in Cairo tot lang na de Ottomaanse verovering van de stad.
In het gebouw kregen jongeren op de tweede verdieping Koranonderwijs. De leszaal bestaat uit vijf marmeren zuilen en een kleurrijke zoldering.

Het Dorp van de Farao’s
Een mogelijke en alleszins rustgevende uitstap met lokale gidse in Cairo is het bij de Nijl gelegen “The Pharaonic Village’, een soort Bokrijk van de Farao’s. Door enkelen als kitscherig ervaren, door velen als interessant omdat hier visueel getoond wordt wat tijdens een hele reis werd toegelicht.
Het is het dorp van de acteurs, de nagebouwde miniaturen tempels en beelden. Het ontspannende bezoek geschiedt ten dele met een bark.
Bezoekers kunnen zich ook in de klederdracht ‘van toen’ laten kieken. De foto’s zijn uiteraard duur in verhouding tot de authenticiteit. Verpozend alleszins.

Zeiltocht of avondje uit
Cairo biedt tijdens de vrije dag, overdag en ook ‘s avonds diverse mogelijkheden. Vlakbij The Pharaonic Village liggen de behoorlijk dure Nijlboot-restaurants, die al dan niet een tochtje maken.
Andere mogelijkheden worden geboden door de felucca’s die de Nijl in Cairo zelve verkennen.
Als boeiend wordt altijd de taxirit in groep naar de soeks van Khan el-Kalili (open tot 21.00 u) ervaren, tweemaal één uur rijden doorheen een broeierige heksenketel. Boeiend… omdat de chauffeurs automatische op Formule-I overschakelen!

Cairo, wijken en geschiedenis

Blikvangers in omgeving Cairo