Cuba: geschiedenis 3

De Blijde Intrede

De champagne wordt koel gezet. Het voorwerk staat gereed in de tropische tuinen. De heren trekken hun smoking aan. De dames halen hun gouden en zilveren juwelen uit de safe. Voor de gewone man is de zoveelste dag van miserie in aantocht. Tijdens Oudejaarsnacht 1959 naderen de guerrillero’s La Habana.

Op 1 januari doen zij hun blijde en triomfantelijke intrede. Fulgencio Batista is tijdens de eindejaarsfeesten met enkele getrouwen het land uitgevlucht en vraagt politiek asiel aan in de USA. Echt overhaast was zijn vertrek duidelijk niet.
Batista zag de kans om 150 miljoen USD uit de schatkist te grijpen en leefde tot zijn dood in 1973 in welstand op Madeira. Vele welgestelde Habaneros waren nog niet van hun feeststemming en kater bekomen, toen zij de barbudos, toegejuicht door het volk, door de Quinta Avenida zagen stappen.
Castro nestelde zijn hoofdkwartier op de 25ste verdieping van de Hilton, die na de nationalisaties snel de Habana Libre zou worden, eertijds een exclusief hotel, nu een plaats voor alle Cubanen.
Op 8 januari benoemt Castro de behoudsgezinde dr. Urrutia tot president en wordt Miro Cardona ontslagen Die ruimt de baan voor Fidel zelf, na zijn verklaring dat hij als eerste minister evenveel wou verdienen als ten tijde van Batista het geval was.
Cardona, een hoogleraar in de rechten, vertrok een tijd later naar de USA waar hij meewerkte aan de invasie van de Varkensbaai.
Urrutia treedt in juli uit protest af na de goedkeuring van de wet op de landbouwhervorming, waarbij de grond verdeeld wordt en grootgrondbezitters (ook Castro’s familie) onteigend worden.
Ook Castro neemt ontslag maar het volk wil hem terug. Osvaldo Dorticos wordt de nieuwe president.

La revolucion alegre
De bevrijding van Havana werd het begin van la revolucion alegre (de vrolijke revolutie). Ze werd voorafgegaan door een losbarsting van volkswoede en al wie met Batista had te maken gehad, kon best zijn biezen kiezen. Zijn aanhangers kregen de koord, kranten en bordelen werden bestormd, casino’s en alle tekenen van de Amerikaanse overheersing werden vernield. Vijf Amerikaanse oorlogsbodems gingen voor anker in de haven.
Vanuit Santiago wist Fidel via de radio de bevolking te bedaren. De garnizoenen lieten zich ontwapenen en de rust keerde weer. Duizenden werden berecht en 450 doodvonnissen werden voltrokken.
William Morgan, de leider van de matrozen, zou twee jaar later dat lot ondergaan wegens contrarevolutionaire activiteiten. De vrolijke revolutie, een volksoprisping vol hoop, zou echter niet lang duren.

Varkensbaai en tractoren
In 1960 worden de eerste handelsakkoorden met Moskou gesloten voor de levering van petroleum en de verkoop van suiker, die de Amerikanen niet meer wilden. Amerikaanse bedrijven worden genationaliseerd nadat de raffinaderijen weigeren de Russische petroleum te bewerken.
Op 3 januari 1961 worden de diplomatieke betrekkingen tussen de USA en Cuba verbroken.
De rantsoeneringsbon wordt ingevoerd en bestaat nog altijd.
In 15 april worden Havana en enkele andere steden even gebombardeerd.
Op 17 april volgt de Invasie van de Varkensbaai (Playa Giron, bij de Zapata-moerassen) door 2500 uitgeweken Cubanen en huurlingen, bewapend door de CIA. De strijd duurt 72 uur (aan land 24 uu)r en ruim 1000 overlevenden worden gevangen genomen. Zij zouden later geruild worden tegen... tractoren en geneesmiddelen. Eén onder hen was de gewezen directeur van de Habana Hilton.
Op 1 mei van dat jaar verkondigt Castro zijn revolutie een socialistische wordt. De partij van de socialistische revolutie wordt op 1 december opgericht. Pas op 20 oktober zal ze worden omgedoopt in Partido Communista de Cuba, de PCC.
In het land groeien intussen de Comités ter Verdediging van de Revolutie (CDR). Initiatieven van het volk, die nadien een institutioneel karakter krijgen en vermoedelijk ook werden ingezet om iedereen door iedereen te laten bespioneren.

Geschiedenis – deel 4
Playa Giron: Operatie Pluto

CUBA
Main Page