Geschiedenis Egypte 17

Ottomanen om bezoek
Met Arabieren en de zonen van Osman vestigde de islam zich definitief

In 643 trokken de Arabieren Libië binnen onder leiding van Okba Ibn Nafi. De macht werd vervolgens uitgeoefend door de Omajjaden, de Fatimiden en ook een Berberdynastie. Toen kwamen de Noormannen die in 1146 ten dele het land veroverden maar die na korte tijd terrein moesten prijsgeven aan de Almohieden.

Nog diverse volkeren stroomden binnen en buiten tot de Ottomanen in de 16de eeuw hun intrede deden.
Zij zouden mee aan de basis liggen van “Barbary Coast” en de vele kapersnesten, die pas na de Tripolitaanse oorlog van 1801-1805 en een Amerikaanse tussenkomst werden opgedoekt.
De Ottomanen zelf zouden pas definitief verdreven worden door de Italianen. Osman, zoon van Ertogrül, stichtte op het einde van de 13de eeuw het Osmaanse of Ottomaanse rijk. Hij behoorde tot een groep die afkomstig waren uit Midden-Azië. Pas bekeerd zijnde, leverden ze een enorme inspanningen in de bestrijding van de (christelijke) ongelovigen van Byzantium. Het Ottomaanse Rijk zou bestaan van 1300 tot 1922. Tijdens zijn hoogtepunt reikte het - in het noorden van Hongarije - tot Aden - in het zuiden, en van Algerije - in het westen - tot de grens van Iran - in het oosten. In feite waren ze voortdurend in oorlog en het lag voor de hand dat de sultan jaarlijks optrok tegen Europa. Mehmet II onderwierp in de 15de eeuw de Byzantijnen en herdoopte Constantinopel tot Istanbul.
Hij regeerde over Klein-Azië, Griekenland en de Balkan. een eeuw later strekte de Osmaanse heerschappij van de Adriatische Zee tot de Perzische Golf en grote delen van Noord-Afrika. Tot tweemaal toe stonden ze zelfs voor Wenen.
In 1338 waren de Byzantijnen ook volledig uit Anatolia verjaagd. En in 1354 namen de Ottomanen ook Ankara in. Gallipoli en de Dardanellen volgden onmiddellijk en in 1361 viel Edirne, dat toen Adrianapolis heette. Toen werd deze nu bij de Bulgaarse grens gelegen stad, de hoofdstad. Nadien volgden overwinningen op de Serviërs bij Kosovo en werden samen met Macedonië en Thracië ook grote delen ingepalmd van Bulgarije en Servië.
Alleen de Mongool Tamerlane (Timur-Leng) kon hun opmars in 1402 stoppen en veroverde zelf Ottomaans land. De zonen van Osman herpakten zich echter en in 1453 veroverde Mehmet II Constantinopel Zijn nazaten breidden het rijk verder uit. Suleyman I ‘de Schitterende’, een zoon van Selim I, heerste over het volledige Middellandse Zeegebied en grote delen van oostelijk Europa. Ook Irak voegde hij aan zijn palmares toe. Alleen in Wenen geraakte hij niet binnen.
De bevolking werd onderverdeeld in millets, religieuze gemeenschappen. Het was met hen dat de overheid betrekkingen onderhield. De leiders van deze millets verkregen aldus een hogere status. De dorpsvooraanstaanden werden de ayan genoemd.
Ook op cultureel vlak was de Ottomaanse periode dominant. Muziek, letterkunde en schilderkunst werden erdoor beïnvloed en de Suleyman moskee in Istanbul, is een meesterwerk van de gekendste architect uit die periode, Sinan Pasha.
Het Ottomaanse Rijk zou beginnen afkalven in de 17de eeuw, maar zou toch nog vierhonderd jaar stand houden. Hervormingen, die stootten op conservatisme, de macht van het leger, de verbeterde bewapening van de Europese legers, de groeiende kosten voor economische moderniseringen, zoals telegraaf en spoorwegen waren de belangrijkste oorzaken voor de teloorgang.
En nadien volgde nog de oorlog met Egypte en ook Libië als slagveld in een woestijn, die uitgroeide tot één der grootste landmijnenvelden op aarde. De woestijn blijft overigens op dat gebied nog altijd gevaarlijk.

TERUG
VERDER

EGYPTE
Main Page

© 2001 december copyright vilmos cvg * information: webmaster * using this text for commercial purposes will not be allowed