warssba2

BUENOS AIRES

Buenos Aires

Buenos Aires Sites

Patagonia

Vuurland - Tierra del Fuego

Malvinas - Falklands

Eilanden

Iguaçu Falls

Centrum

La Casa Rosada en Plaza de Mayo La Casa Rosada, ofte "Roze Huis", aanvankelijk een vesting, is het presidentieel paleis en staat aan het Plaza de Mayo (Meiplein), waar wachten in blauw uniform streng in houding staan, omringd door schoolkinderen in witte jassen.
In 1982 stroomde de menigte hier nog toe om generaal Galtieri toe te juichen, die als lid van de militaire junta, tot de invasie van de Malvinas (Falklands) had besloten om de aandacht af te leiden van de barslechte financiële en economische positie waarin het land verkeerde.
Enkele maanden dreigde een nieuwe menigte hem te doden toen hij de oorlog verloren had, die hij beloofde te zullen winnen.
Een alternatieve processie wordt nog steeds elke donderdagmiddag gehouden voor de laatste 10 jaar, door de met witte sjaals bedekte "Moeders van het Meiplein". Ze demonstreren nog altijd, net zoals ze dit ondernamen onder de laatste dictator, voor de terugkeer van hun "verloren" kinderen.
Toen Alfonsin president werd en vervolgingen inspande tegen de militaire junta, riep hij de portenos op Paaszondag 1987 op om te betogen voor de democratie. Met ruim 800.000 daagden ze toen op de Plaza de Mayo op. De menigte danste, terwijl de drums roffelden. Eén van de kreten, die toen weerklonken was "El que no salta es un militar" (wie niet danst, is een militair).
Het is ook op dit plein dat Juan Domingo Peron op 17 oktober 1945 werd vrijgeschreeuwd door zijn duizenden aanhangers, de descamisados (hemdlozen). In de jaren vijftig zouden de militairen het plein bombarderen toen het volgestroomd was met peronistische betogers.

Cabildo Aan de andere kant van het plein staat één van de enige koloniale gebouwen van Buenos Aires : de cabildo of het gemeentelijk paleis. De gemeenteraad was hier al gevestigd in 1580, maar het huidige gebouw werd opgetrokken in 1751.
Oorspronkelijk was het zo lang als de Plaza, maar een deel werd in 1880 afgebroken voor de aanleg van de Avenida de Mayo. In 1932 werd de omvang nog eens verkleind, zodat er nu nog twee van de vijf bogen overblijven.
Op de binnenplaats worden soms theaterstukken opgevoerd en het gebouw bevat tevens een museum over de koloniale geschiedenis.

Plaza Colon De Casa Rosada kijkt uit over dit plein dat indertijd ook Plaza del Mercado, het marktplein werd genoemd. Toen de portenos in 1806 en 1807 de Britten verdreven werd het dan weer omgedoopt tot Plaza de la Victoria. De huidige naam werd gegeven toen het land onafhankelijk werd in 1810.

Kathedraal van de Metropool In deze op de Plaza de Mayo gebouwde kathedraal zetelt de Argentijnse aartsbisschop. Het gebouw werd na verschillende tientallen jaren voltooid in 1827. Hij staat op grondvesten van vroegere kerken. De 12 gestrenge neoklassieke zuilen voor de kathedraal symboliseren de 12 apostelen.
In een van de muren staat een priester met een spade gebeeldhouwd, ter herinnering aan de stichting van de stad.
De beschilderingen van de binnenmuren wordt toegeschreven aan Rubens. In de grafkelders prijkt de tombe van de bevrijder generaal José de San Martin.

Avenida de Mayo Zij vertrekt op de Plaza de Mayo en werd aangelegd 1894. Pas in 1906 was zij voltooid. Hoewel de laan aanvankelijk in Spaanse stijl was opgevat, zijn alle architecturale invloeden merkbaar.
Eén van de oudste restaurants, een favoriet van politiekers en belangrijke ambtenaren is Pedemonte terwijl Tortoni Café, met zijn marmeren tafels en rood lederen zetels, dan weer de pleisterplaats is van kunstenaars en intellectuelen.

Avenida 9 de Julio Zij is, volgens de Argentijnen, de breedste laan op aarde met voetpaden die 140 meter van elkaar liggen. De Pilo Borracho (Dronken Bomen) kleuren roos in de zomer. Blikvanger van de laan is de grote obelisk.
Van de oude in Franse stijl opgetrokken gebouwen blijft alleen de Franse ambassade over. Alle anderen werden in 1936 door de militairen neergehaald om de laan te verbreden.

Obelisk Zij staat op de kruising van Corrientes, Diagonal Norte en 9 de Julio. Deze in 1936 neergeplante obelisk herinnerde aan de 400ste verjaardag van de eerste stichting van de stad.
Van meetaf aan werd gespot met haar fallus-stijl en in 1939 werd zelfs beslist de obelisk te laten verdwijnen, maar de beslissing van de stadsraad kreeg geen gevolg.

Avenida Rivadavia Deze laan huisvest onder meer het parlementsgebouw en het art nouveau Molinas Café (1912), pleisterplaats van de verkozenen.
Rivadavia verdeelt de stad letterlijk in twee en alle straten dier in uitmonden veranderen hier van naam. Rivadavia loopt tot het 63 kilometer verder gelegen bedevaartsoord Lujan en wordt daarom door de portenos de langste straat ter wereld genoemd.
In de omgeving van Rivadavia ligt restaurant La Cabana, dat beschouwd wordt als het beste steackrestaurant, en hierdoor tot de duurdere klasse behoort.

Avenida Corrientes Haar bijnaam is de straat, die nooit slaapt of ook Broadway van Buenos Aires. Het is de straat van de neonschitteringen, de bioscopen en theaters, de kiosco's en kleine boekstandjes die de grootste attractie vormen. Zij openen tot middernacht en verkopen zowel nieuwe als tweedehandsboeken.
Jonge intellectuelen verzamelen hier in het koffiehuis La Paz op de hoek met Montevideo.
Het Teatro Municipal de San Martin dateert van 1532.

Colon Opera Deze opera en theater liggen bij de Plaza Lavalle. De opera is het symbool van de stedelijke cultuur en maakte Buenos Aires in de jaren twintig bekend als het Parijs van Zuid-Amerika. Het gebouw is opgetrokken in een mengeling van Franse en Griekse stijl en Italiaanse renaissance.
Hij biedt plaats aan 3500 toeschouwers en stelt 1300 mensen tewerk ! Ook het nationaal ballet en het symfonisch orkest vonden hier onderdak.

Avenida Florida Enkele blokken voorbij Plaza Lavalle ligt Florida, een voetgangers- en shoppingstraat met verschillende bioscopen. Het is in deze laan, dat de Argentijnen op straat hun ergernis over de politiek komen uitschreeuwen of gewoon hun opinie komen verkondigen, alleen of in kleine groepjes.
Op het einde van de laan bevindt zich Kelly's, de goedkoopste plek om ambachtelijke en folkloristische spullen te kopen, maar ook gauchobroeksriemen en lederen tassen.

Zuidelijke wijken

Iglesia San Ignacio en Farmacia Estrella Deze barokkerk is de oudste van de zes koloniale godstempels die bewaard zijn gebleven. Zij dagtekent van 1735.
De Estrella-apotheek met haar wonderbaarlijke wandschilderingen werd gebouwd in de 19de eeuw.

Basilica San Francisco De Orde van de Franciscanen heeft zich in deze kathedraal genesteld sedert 1754. De neoklassieke bouw werd ten dele vervangen door Duitse barok.
In 1762 werd de kapel San Roque aangebouwd.

San Telmo Dit stadsgedeelte is dan weer de omgeving om de smaak van de straat te pakken te krijgen zoals ze er uitzag voor deze eeuw. Het heeft immers een koloniale charme, met lage gebouwen, straten die met straatstenen geplaveid zijn, tangobars en antiekwinkels.
In vroegere tijden was San Telmo een rustplaats voor handelaars die onderweg waren naar de Plaza de Mayo.
In het begin van de 19de eeuw woonden hier belangrijke families en hun woningen waren doorzaaid met patio's. Wegens hun langgerekte aanblik noemde men deze woningen de chorizo's (salami's).
Na 1880 stroomden massa's Italiaanse immigranten toe en de woningen werden in kleinere delen herbouwd, die conventillos werden genoemd.
Op de Plaza Dorrego heeft zondags de vlooienmarkt plaats.

La Boca Dit is de kleurige arbeidswijk van de hoofdstad, naast het Riochuelo-kanaal. De huizen zijn in de dolste kleuren geschilderd en zij waren indertijd de residentie van de dokwerkers en de matrozen uit Genua.
La Boca ontstond in de helft van vorige eeuw. Na 1870 werd er zelfs een tramlijn aangelegd om de wijk toegankelijker te maken.
De ijzermaterialen waar vele woningen van toen mee werden gebouwd, haalden de Italiaanse bewoners uit verlaten schepen.
La Boca is ook op sportief vlak een beroemde wijk. Bij de lokale club La Boca Juniors speelde immers Diego Maradona, die de winnende doelpunten maakte, toen Argentina in 1986 de wereldbeker voetbal won.

Noordelijke wijken

Recoleta (Barrio Norte) Dit is de benaming. van een in 1882 aangelegde begrafenisplaats waar zich honderden marmeren crypten bevinden die de overblijfselen bevatten van de rijkste families van de stad, met rcuze-engelen en grimmige doden.
Ook Evita Peron kreeg hier uiteindelijk een laatste rustplaats en het graf wordt nog herhaaldelijk bezocht en bloemen neergelegd. Haar stoffelijke resten liggen dertig meter diep om elke poging tot grafschennis te verhinderen.
Recoleta ligt bij de duurste residentiële wijken van Buenos Aires: Retira, Palermo en Recoleta zelf. Het gebied was volledig onbewoond tot het einde van vorige eeuw.
De wijk heeft soms wat weg van sjiekere arrondissementen van Parijs. In de nabijheid van de Plaza San Martin staat het eerste torengebouw van de stad: Kavanagh Building, gebouwd in 1936. In de buurt ligt ook het Plaza Hotel, waarin benevens Isabel Peron, ook de Sjah van Perzië en Fidel Castro verbleven.
De wijk Palermo Chico is het van het. Hier staan geen villa's, maar paleizen en wonen vooral sportsterren, filmvedetten en diplomaten.

ARGENTINA
Main Page

ZUID-AMERIKA
Main Page