Argentina: economie en transport

Belgen in Argentina
Belgische bedrijven in Argentina zijn Solvay (chemicaliën en farmaceutica voor dieren), Eternit-Outremer (bouwmateriaal), Acec (kleine elektrische motoren), Agfa-Gevaert (films voor medisch gebruik), Extraction De Smet (olieontginning), Diamont Boart (instrumenten voor olieboringen), Pieux Franki (funderingen) en Cresud (landbouw en veeteelt).

Vee, vee en nog eens vee
De landbouw, maar vooral de veeteelt drukt zijn stempel op de Argentijnse economie, hoewel de fabrieksnijverheid en de mijnbouw de voorbije jaren aan belang hebben gewonnen. Inzake graan en runderen is het land echter een internationale koploper.

In jaren zonder tegenslagen produceert het land voldoende landbouwprodukten om niet alleen in de eigen noden te voorzien, maar ook om fors uit te voeren. Van de 280 miljoen hectaren wordt 50 % aangewend voor de veeteelt (runderen en schapen) en 4 % voor het oogsten van gewassen. Ongeveer 22 % is bosland.
De Pampa's zijn de landbouwzone bij uitstek en hier groeien vooral graan en tarwe. De geïrrigeerde gebieden, die lopen van de noordelijke Rio Negro tot Mendoza, San Juan, Tucuman en Jujuy, leveren vooral fruit, suikerriet en wijndruiven op. Argentina is de vijfde wijnproducent ter wereld.

Vlees moet ook verwerkt worden
Veeteelt en slachterijen geven echter de toon aan, samen met de diepvriesindustrie en de vleesverwerking. Einde van de jaren tachtig telde het land 55 miljoen runderen, 30 miljoen schapen en 4 miljoen varkens. Daarbij kwamen nog eens meer dan 3 miljoen paarden.
De inkomsten uit vlees en huiden overtroffen de 1,1 miljard us dollar en waren goed voor een aandeel van elf procent in de uitvoercijfers. Het land voert jaarlijks 350.000.000 kg (!) rundvlees uit.
Dankzij de schapen is het land ook een belangrijke wolproducent en staat het in voor ongeveer 5 % van de wereldproductie. Schapen worden hoofdzakelijk gefokt in Patagonia.
Inzake de tarweproductie is Argentina een koploper. Benevens tarwe wordt er ook veel maïs, haver en gerst verbouwd.

Andere belangrijke gewassen zijn sojabonen, zonnebloempitten, suikerriet, sorghum, katoen, aardappelen, rijst, vlaszaad en tabak. In de boom- en wijngaarden groeien druiven, sinaasappels, citroenen en grapefruit.

Bosbouw en visvangst
Het land bezit 59,5 miljoen hectaren aan bos. Dat is twaalfmaal meer dan in ons land. Slechts een klein deel van die rijkdom wordt ontgonnen. Iepen, wilgen, ceders en de quebracho worden benut voor de productie van cellulose en meubelen. Verder zijn er dennen, eiken, cipressen en araucarias.
Ook de visindustrie draait niet op haar volle vermogen, hoewel de productie gestadig toeneemt en stilaan het miljoen ton bereikt. De belangrijkste vangsten zijn die van ansjovis, makreel, stokvis en dorado

Voldoende olie
Hoewel het land over verschillende mineralen beschikt, is de mijnbouw van betrekkelijk weinig belang in de economische activiteiten. De voorbije jaren werd de productie van petroleum en steenkolen nochtans opgedreven. Einde van de jaren tachtig werden door de Yacimientos Petroliferos Fiscales (YPF) er 158 miljoen vaten olie geproduceerd en dat volstond ongeveer voor de eigen behoeften van Argentina.
Grote voorraden liggen er nog onder zee. De bewezen reserves bedragen 250 miljoen m³.
YPF werd in 1993 voor 40 % geprivatiseerd. Argentina voert olie uit naar Paraguay, Uruguay en Brazilië. Er wordt ook aardgas gewonnen, alsmede kleine hoeveelheden goud, zilver, zink, lood, koper en uranium. Aardgas wordt ook ingevoerd uit Bolivia.
De meeste rivieren en energieverwekkers liggen ver van de nijverheidszones. Hydro-elektrische centrales werden in de jaren zeventig gebouwd in Patagonia. In het totaal zijn zij goed voor 42 % van de behoeften. Kernenergie staat in voor 12 % en de overblijvende 46 % worden geleverd door thermische centrales.

Textiel is nummer twee
De verwerkende nijverheid ligt geconcentreerd rondom Buenos Aires. Zij stelt een vijfde van de actieve bevolking tewerk. De oudste nijverheid van het land is de verwerking en verpakking van voedsel. Op de tweede plaats volgt de textielsector. Rubber, cement, chemicaliën, papier, plastiek en petroleum volgen. De staalnijverheid is groeiende sedert de jaren tachtig. Argentina produceert nu ook motorvoertuigen en jaarlijks lopen er een kleine 250.000 van de band. Het land assembleert Renault, Ford, Volkswagen en Sevel, Laatstgenoemd merk zijn Fiat en Peugeot-wagens die onder licentie worden geproduceerd.
General Motors kondigde zijn komst aan en produceert bij Cordoba als bestelwagens met het lokale bedrijf Cladea. Ook Mazda is dat van plan en Isuzu kondigde een joint-venture aan met Cobel voor de bouw van autobussen.

Voedsel voedt handelsbalans
De Argentijnse handelsbalans is in haar beste doen wanneer de vraag naar voedsel groot is. Het land voert voor ongeveer 4 miljard dollar is en exporteert voor meer dan het dubbele. De Verenigde Staten zijn klant nummer één. Belangrijke handelspartners zijn tevens Brazilië, Nederland, Duitsland, Italië en Japan. Duitsland is een belangrijk leverancier, Nederland een belangrijk afnemer.
De Europese uitvoer naar Argentina is de voorbije jaren gevoelig gestegen. Het Belgisch marktaandeel is klein. In 1992 voerde ons land voor 3,2 miljard BEF uit naar Argentina en voerde het voor 6,8 miljard BEF in. Twee derden van wat wij ginds kopen bestaat uit levensmiddelen. Het is echter geen churrasco, maar vooral… dierenvoeding!

Massale privatiseringen
Zowat één Argentijn op drie behoort tot de actieve bevolking. Het land telt zowat 1100 vakbondsverenigingen. De grote meerderheid hiervan is aangesloten bij de Confederacion General del Trabajo (CGT).
Tussen 1976 en 1982 werd het vakbondslidmaatschap door de militaire junta verboden. Einde van de jaren tachtig waren er drie miljoen gesyndiceerden.
De economische hervormingen en privatiseringen van president Carlos Menem leidden tot een stijgende werkloosheid die op zowat 10 % kan geschat worden, of 1,3 miljoen mensen.
Om aan geld te geraken heeft de regering Menem een ware uitverkoop ingericht. Zo werden, in het kader van het privatiseringsprogramma al verkocht: een nationale luchtvaartmaatschappij, een telecommunicatiebedrijf, een petroleummaatschappij, een pak aandelen uit de petrochemische sector, vier elektriciteitsproductie- en distributiebedrijven, zes elektriciteitscentrales, een vervoeronderneming, twee geldtransportbedrijven, tien gasdistributiebedrijven, twee ijzer- en staalfabrieken, een scheepswerf, een hotel, een hippodroom en 742 immobiliën.
Voorts werden in concessie gegeven: 2 televisienetten voor 15 jaar, 6 radiostations, 1 watermaatschappij, 10.000 km rijkswegen, 23.332 km spoorweg; 86 olievelden en 3 raffinaderijen.
Het geïnvesteerde kapitaal kwam voor 40 % uit Argentijnse hoek. Spanje heeft een aandeel van 14 % in deze investeringen en de Verenigde Staten 12 %. Voor België bedraagt dit 0,5 %.
In het totaal werd onder de regering Menem voor 13, 747 miljoen dollar aan staatsbezittingen verkocht. In onze munt betekent dat (koers USD 32 BEF): 439.904.000.000 BEF.

Lees verder:
Transport op en over de Andes